Zaterdag 14 mei moest het dan in de schitterde topsporthal in Zwolle gebeuren. Dé wedstrijd van het seizoen om het Nederlands Kampioenschap. Tegenstander Almonte uit Eindhoven, dat in de landelijke VU18 divisie B soeverein en ongeslagen kampioen was geworden. Wij werden in onze divisie A ook ruim kampioen, maar hebben daar wel flink meer voor moeten knokken. Het resultaat van de NK finale mag inmiddels nagenoeg bekend zijn: we moesten met 42-47 in deze finale onze meerdere erkennen in Almonte, dat er met de landstitel voor onze neus vandoor ging.
Ik schrijf dit verslag op 2e Pinksterdag -twee dagen na de verloren finale- na twee keer de wedstrijdvideo bekeken te hebben. In de emotie vlak na de wedstrijd, is het altijd lastig om een scherp beeld van de wedstrijd op het netvlies te hebben en de wedstrijdvideo plus de harde statistieken bieden dan altijd uitkomst om het verhaal van de wedstrijd wat genuanceerder te kunnen navertellen. En het verhaal van de wedstrijd is vrij duidelijk wat mij betreft.
Het was geen goede wedstrijd. Zeker niet. Beide ploegen speelden duidelijk onder grote spanning, wat onder andere blijkt uit een zeer mager schotpercentage aan beide kanten: wij schoten slechts 22,1% en Almonte deed het niet veel beter met 23,8%. Beide teams scoorden dan ook onder de 50 punten, waarbij gezegd moet worden dat Almonte maar weinig tweede scoringskansen gegund werd omdat we uitstekend stonden te rebounden. De ploeg uit Eindhoven kon slechts 8 aanvallende rebounds pakken over de hele wedstrijd. Aan de andere kant van het veld konden wij drie keer zoveel aanvallende rebounds pakken (we pakten er 24), maar verzuimden vervolgens te vaak om de tweede en derde kansen die wij wél kregen te verzilveren. Tel daarbij op dat aan het eind van de wedstrijd de teller voor ons op 30 (!) keer balverlies stond (tegen 17 keer balverlies Almonte) en je zult begrijpen dat het dan altijd moeilijk is een wedstrijd te winnen. Zeker als je ziet op wat voor knullige manier we het balverlies over het algemeen hebben geleden.
De wedstrijd ging eigenlijk de hele tijd gelijk op. Partijen begonnen erg nerveus met een stand na het eerste kwart van 9-9. We gingen in het tweede kwart met meer druk verdedigen en daar had Almonte kort last van. Een 7-0 run leidde tot een voorsprong van 8 punten zo halverwege het tweede kwart. De opleving was helaas van te korte duur en we konden niet doorzetten. Door dom balverlies en omdat Almonte middels een aantal goede drives kon scoren, gingen we rusten met een kleine voorsprong: 23-20 (14-11).
De tweede helft kozen we ervoor om in een zoneverdediging te starten. Dat pakte aardig goed uit. Almonte creëerde vanuit de setplay tegen de zône vrijwel niets. Maar ook wij konden aanvallend nog altijd geen potten breken. Opvallend was het relatief hoge aantal keren dat wij onder de druk van de schotklok een schotpoging moesten forceren. Je zou kunnen zeggen dat dat kwam omdat Almonte heel goed stond te verdedigen, maar de videobeelden zeggen dat dit voornamelijk toch kwam omdat we als team te weinig een aanvallende mentaliteit toonden: bij een goede schotkans teveel de bal afschuiven en te weinig de basket aangevallen. We eindigden met een minimale kwartwinst van 11-10 en gingen het laatste kwart in met een voorsprong van 34-30.
Beginfase van het laatste kwart eigenlijk hetzelfde wedstrijdbeeld. Tot aan de derde minuut, toen Annika van Heukelom van Almonte een belangrijke driepunter erin knalde. Dit deed ze overigens knap onder druk. Tot dan toe had ze nog niets van afstand geraakt (0 uit 4 driepunters). Maar deze driepunter gaf haar kennelijk vleugels, want vlak erna schoot ze er weer eentje in: 36-38 voor Almonte. Voor ons het moment om een time-out te nemen in de hoop de flow te onderbreken en om weer om te schakelen naar man-to-man.
We namen weer een lichte voorsprong, maar door een tweetal echt onnodige verdedigingsfouten kreeg dezelfde Annika alle ruimte om nog eens twee driepunters erin te knallen. Almonte kwam op een voorsprong van 4 punten met nog 3:30 minuut op de klok: 42-46.
Die laatste 3:30 minuut kwamen beide partijen niet meer tot een reguliere score. We kregen nog genoeg scoringskansen, maar verzuimden te finishen. We kwamen dit laatste kwart niet verder dan een schotpercentage van 10%, daar waar Almonte het laatste kwart 50%(!) effectief schoot en hierdoor de wedstrijd naar zich toe trok in de slotfase.
Almonte kreeg met een halve minuut op de klok nog 2 strafworpen, waarvan ze er eentje benutte: 42-47. De resterende speeltijd lukte het ons niet om onze geforceerde schotpogingen in het netje te krijgen, waardoor Almonte aan het langste eind trok en Nederlands kampioen 2015/2016 is.
Kort en goed: een niet zo’n hele goede, maar wel superspannende finale. Het verschil werd pas laat in het de wedstrijd gemaakt door Almonte, die op het juiste moment wel een aantal ballen erin gooide waar wij verzuimden te scoren. De resterende speeltijd was vervolgens te kort om het tij te keren. Wij bleven de hele wedstrijd aanvallend gezien ver van ons normale niveau: onvoldoende attack mentality en bovendien een te laag schotpercentage (seizoensgemiddelde 41%, deze wedstrijd 22%). Daarnaast veel (onnodig) balverlies. Reboundend en verdedigend zat het wel daarentegen wel snor. Vandaar dat het extra zuur is dat we in de money minutes wat verdedigende steken lieten vallen, waardoor we de Almonte schutter van dat moment teveel ruimte gaven.
Feest in Eindhoven, Landsmeer in mineur. Het is altijd makkelijker verlies te accepteren van een ploeg die duidelijk beter dan je is. Maar het kwartje kon afgelopen zaterdag net zo goed de andere kant opgevallen zijn. Maar ook dat hoort erbij en dat maakt sport ook zo mooi: als winst en verlies dicht op elkaar zitten. Zeker in een finale, waar alles wordt beslist door één enkele wedstrijd en de vorm van de dag bepalend is. We hebben als collectief afgelopen zaterdag onder ons kunnen gepresteerd en dan loop je dus helaas het kampioenschap mis.
De felicitaties gaan uit naar de ploeg uit Eindhoven. Voor ons een zilveren seizoen, met een mooi en overduidelijk kampioenschap in de veel sterkere landelijke divisie A en een tweede plek van Nederland. Nu voelt het misschien nog niet zo, maar we mogen daar gerust met trots op terugkijken.
Stats:
