Op verzoek van H.S.V. Basketball werd de eerste competitiewedstrijd van Landslake Lions VU18 verplaatst van de zondag naar de zaterdag. We speelden hierdoor tegelijkertijd met de dames 1, wat als consequentie had dat we helaas niet konden spelen op het mooie center court van de ICL, maar in de kleine zaal mochten spelen. Van H.S.V. wisten we weinig, behalve dat een aantal speelsters van RTC Noord was toegevoegd aan de selectie. Onze seizoensvoorbereiding was goed verlopen met mooie oefen(winst)partijen tegen een aantal U20 eredivisieteams, dus we begonnen vol goede moed aan onze eerste reguliere competitieklus.
Helaas konden we tegen H.S.V. de goede lijn van de voorbereiding niet voortzetten. Het ging gewoonweg niet zoals we wilden. Simpele ballen missen en teveel onnodige turnovers, maar -belangrijker nog- vooral spelen zonder de benodigde intensiteit om een goede wedstrijd te kunnen spelen. Zonder de juiste intensiteit kunnen we een wedstrijd als deze niet naar onze hand zetten en geven we de tegenstander alle ruimte en de kans om niet alleen in de wedstrijd te blijven, maar ook aan de overwinning te ruiken. Ook ik kon als coach de meiden niet op het juiste spoor krijgen en echt aan het basketballen krijgen. Echt een collectieve offday dus.
Dan over de wedstrijd. Technisch en tactisch hebben wij zonder twijfel een betere ploeg. Maar H.S.V. liet zien dat ze niet voor niets de lange reis vanuit Haren naar Landsmeer wilden maken en overtroffen ons in vechtlust en agressiviteit. Ons speeltempo was veel te laag, onze aanvallende spacing niet op orde en we kwamen daarom niet aan ons doorgaans sterke aanvalsspel toe. H.S.V. was ons fysiek de baas en buffelde zich knap door de wedstrijd heen.
Het eerste kwart ging gelijk op (13-10) en pas in het tweede kwart kregen we een kleine opleving, waardoor we met een 12-0 run een gat konden slaan van maximaal 15 punten. Uiteindelijk gingen we rusten met een voorsprong van 31-18 (18-8). In de eerste helft hadden we tijdens de time-out constant gehamerd op geduld in de aanval, het goed uitvoeren van de afspraken en de organisatie ervan, maar vooral op intensiteit en het tonen van de échte wil om H.S.V verdedigend en in de rebound de baas te zijn. In de rust spraken we dus af om de eerste helft letterlijk en figuurlijk achter ons te laten en de tweede helft echt uit een ander vaatje te tappen.
Het tegendeel geschiedde echter. Een zeer matig derde kwart voltrok zich, waar niet alleen heel veel mis ging in de aanval (balverlies!), maar waar we ook verdedigend en in de rebound verzaakten. Juist de zaken waarvan we hadden afgesproken het echt anders te willen doen in de tweede helft. En als dan ook niet de ballen willen vallen -we scoorden maar 6 punten dit kwart!-, dan sluipt de frustratie zichtbaar in de ploeg en coach. H.S.V. rook bloed en kwam puntje voor puntje dichterbij en kon zelfs in de slotfase van het derde kwart een voorsprong pakken: 37-38 (6-20).
Het laatste kwart moest het dan echt gaan gebeuren om niet de competitie met een teleurstellende nederlaag te starten. Maar halverwege het laatste kwart was de achterstand op H.S.V. zelfs opgelopen tot 4 punten. Een domme technische fout van mij, bezorgde H.S.V. een extra bonuspuntje: 44-49. Maar achteraf gezien was dit misschien wel het moment dat het vuurtje werd opgestookt, het team eindelijk wakker geschud werd en leek te begrijpen dat er écht wat moest veranderen. Er werd opeens net een stapje harder gelopen, net wat sneller gehandeld in de aanval en de ballen vielen opeens wel. De achterstand van 5 punten werd weer omgebogen naar een uiteindelijk overwinning van 59-55.
Een wedstrijd die ons hopelijk heeft geleerd dat zonder de juiste wedstrijdintensiteit (en dat begint al in de warming-up) we het tegen alle tegenstanders in deze competitie moeilijk zullen krijgen. Vandaag konden we het in de laatste minuten gelukkig nog repareren en dan zie je dat de meiden in de afgelopen jaren veel ervaring hebben opgedaan in het spelen van spannende slotfases en dat we dan in staat zijn het hoofd koel te houden en de wedstrijd naar ons toe te trekken. En dat is zeker een grote kwaliteit.
Ik kan me herinneren dat we vorige seizoen ook niet zo’n denderende start hadden (tevens in de kleine zaal). Dus wellicht is hier een patroon herkenbaar. Deze week goed trainen, elkaar scherp houden en volgende week weer knallen!