Zaterdag moesten onze meiden de verre reis naar Tubbergen maken. Na vorige week gewonnen te hebben tegen de nr 1 van de competitie met 6 pnt verschil, moest nu de uitwedstrijd worden gespeeld. Helaas verloren met meer dan 6 pnt. Molly had besloten om niet mee te gaan naar Tubbergen ivm haar wedstrijd die zij dezelfde avond met Loonlions om het kampioenschap moest spelen. Daarom was Brian Hirman aangeschoven om samen met Boris het team te leiden. Dat hebben zij met volle overgave gedaan, onze dank hiervoor. Over de wedstrijd kan ik kort zijn. Van de tegenstander hebben we niet verloren. Verloren hebben wij van onszelf. Het schotpercentage was dusdanig beneden peil, dat je hiermee niet kon winnen. Kansen creëerden jullie voldoende en jullie zijn niet van het veld geveegd, in tegendeel. Maar ja, de bal moet door het netje en dat was nou net wat er aan ontbrak, de laatste weken. Maar jullie kunnen het veld met opgeheven hoofd verlaten. Helaas betekende dit een abrupt einde van het seizoen. Een seizoen, wat ik al eerder vermeld had, waarin het team verscheurd werd door VU16 en Dames 1. Aan het begin werd niet veel van dit team verwacht door de club, maar Boris en Molly hadden alle vertrouwen in de kwaliteiten van jullie. Door de verandering van trainingsmethode en daardoor ook de uren en samenstelling, is er maar 1 dag in de week geweest dat er een teamtraining kon plaatsvinden en dan was er nog altijd de vraag of het team compleet was, dus dat een deel met VU16 moest meetrainen en een deel bij Dames 1 moest aansluiten. Ik ben van mening dat als de balans meer in evenwicht zou zijn tussen individuele en teamtraining dat dit ook de ontwikkeling van de speelsters ten goede zou komen. Ik vertrouw erop dat Het (technisch) Bestuur of wie voor de opzet verantwoordelijk is, de opzet gaat evalueren en hopelijk aanpassen. Daarom is hetgeen jullie bereikt hebben werkelijk fantastisch en mogen jullie trots zijn op jezelf. Wij zijn in ieder geval trots op jullie. Wij hebben een leuke groep meiden gezien die keihard op het veld voor elkaar hebben gewerkt. Het halen van de halve finale is een prijs op zich. Jullie behoren tot de beste 4 van Nederland. Ik kom uit een andere sport waar de clubliefde totaal is verdwenen en spelers meer clubs verslijten dan vriendinnen/vrienden. Ik hoop dat jullie bij elkaar blijven, want op 1 na mogen jullie allemaal nog uitkomen in de U20 competitie. Ik hoop dat Het (technisch) Bestuur inziet dat dit een talentvol team is waar Landslake nog veel plezier aan kan beleven en VU20 dus volgend seizoen wel als 1 team gaat zien en snel duidelijk zal worden wie de trainer/coach gaat worden. Via deze weg wil ik Molly en Boris bedanken voor het trainen/coachen van onze meiden dit seizoen, Marjan onze teammanager en Lorenzo voor de statistieken. Maar vooral onze meiden die mooie staaltjes basketball hebben laten zien dit hele seizoen. Een mooie zomer toegewenst en hopelijk zie ik iedereen weer volgend seizoen. Daar ga ik eigenlijk wel vanuit.
Supporter Rob