Vanwege een korte pitstop in het Waterlandziekenhuis was ik even niet in staat om mijn laptop te hanteren, inmiddels bijna drie weken verder in het revalidatieproces is het hoog tijd om puntjes op i’s te zetten en wedstrijden te evalueren…

8 november 2014 – Dozy Den Helder MU12-2 vs Landslake Lions MU12-1 30 – 80

De avond voor de uitwedstrijd tegen Den Helder was onverwachts bekend gemaakt dat bondscoach Meindert van Veen geen contractverlenging kreeg. Dat hij de volgende ochtend gewoon een U12 wedstrijd staat te fluiten is wat mij betreft grote klasse.

We waren met 8 speelsters omdat Isabelle moest volleyballen, dus iedereen speelde 5 periodes. Toch een beetje gespannen begonnen mijn meiden aan de wedstrijd, het is dan wel het tweede team en gezien de ranglijst hoeven we niet bang te zijn, maar het blijft wel Den Helder.

We schoten met scherp en verdedigend stond het ook goed, dus we besloten al snel over te gaan naar een halfcourt defense, maximaal 2 keer dribbelen op de helft van de tegenstander en minimaal drie keer passen. Hiermee maken we het de meiden moeilijk en dat resulteerde in wat meer balverlies dan nodig, vandaar dat we in de tweede helft wat meer punten tegen kregen dan in het eerste bedrijf.

Eerste helft Tweede helft
  tegen voor   tegen voor
1e 2 8 5e 2 14
2e 0 12 6e 8 8
3e 2 12 7e 4 14
4e 4 0 8e 8 12
  8 32   22 48

Al met al een zeer goede teamprestatie en ondanks alle beperkingen 80 punten gemaakt. Na de wedstrijd was er ook nog een leuke verrassing, hoewel eigenlijk nog te jong, werden zowel Sylvana van der Tien als Marit en Julia Fons ter plekke uitgenodigd voor de “Lange Meidentraining” van de Bond op 30 november!

16 november 2014 – Landslake Lions MU12-1 vs KTC MIXU12-2  82 – 14

Wat kan ik zeggen over deze wedstrijd, het hele seizoen blijkt al dat mijn meiden niet echt geïnspireerd raken door de minder sterke ploegen die we tegen komen. Het lijkt soms wel of ze medelijden hebben met die ‘schattige’ jongetjes. Het was verdedigend dan ook één van onze minste wedstrijden, we waren slap en stonden op drie meter afstand. Als je de 100 puntengrens wil passeren moet je sneller de bal afpakken dames! Aanvallend was het redelijk maar we hadden natuurlijk veel meer moeten scoren.

16 november 2014 – MBCA MU12-1 vs Landslake Lions MU12-1 18 – 47

De uitwedstrijd tegen MBCA was vooraf leuk omdat we weer eens tegen een meisjesteam mochten spelen. Het was mooi om te zien dat het zo goed gaat met MBCA, en dat er zoveel kinderen meedoen aan de Basketbal S’cool. Wel jammer dat dit hierdoor alle velden bezet waren en we nauwelijks een warming up konden doen. Verbeterpuntje…

Helaas bleef het deze dag niet bij één verbeterpuntje. De scheidsrechters waren onervaren en namen (onbewust hoop ik) veel discutabele beslissingen in het voordeel van de thuisploeg. Je kunt niet elke week Meindert van Veen als scheidsrechter hebben, maar dit was toch wel het andere uiterste. Zet toch een ervaren fluitist naast een beginner, dan is het voor iedereen veel leuker. Een ander punt was de bal, die was zo hard, daar was echt niet mee te dribbelen.

Eigenlijk was het hierdoor een draak van een wedstrijd maar daarmee voor ons team wel een leerzame ervaring. Voor het eerst ontbraken zowel Sylvana als Isabelle, die staan niet alleen hun mannetje in de verdediging, maar waren de laatste wedstrijd samen goed voor 35 punten… Het was goed om te zien hoe andere meiden het scoren overnamen, Desi en Lotte speelden sterk maar met name Donna en Sarah noteerden hun beste wedstrijd van het seizoen. Imani, Julia en Marit deden vooral verdedigend van zich spreken en omdat ook debutante Yara Boeschoten liet zien dat ze goed mee kan komen in dit team kenden we vandaag geen zwakke plekken.

Het was jammer dat de meisjes van Amstelveen steeds harder en bij vlagen gewoon gemeen gingen spelen. Ze werden helaas  opgestookt door een paar ‘dwaze moeders’ die het nodig vonden om op de bank plaats te nemen en zich met de wedstrijd te bemoeien.

Ik ben zeer trots op mijn meiden, die zich geen moment uit hun tent hebben laten lokken. We hebben niet gereageerd en zijn gewoon blijven basketballen. Minder trots ben ik op een aantal ouders van beide kanten die zich teveel met de wedstrijd en de scheidsrechters bemoeiden. Dit mag niet meer gebeuren en dat heb ik ze laten beloven.

Johan Kaal

Ten slotte wil ik hier Johan Kaal bedanken voor het feit dat hij vanwege mijn blessure momenteel de teamtrainingen voor zijn rekening neemt. We werken toe naar de apotheose van de eerste helft van het seizoen en de laatste twee trainingen waren de beste van dit jaar.

We spelen zaterdag om 15:00 uur thuis in ICL tegen het sterke meisjesteam van Flashing Heiloo en volgende week tegen het veel scorende jongensteam van medekoploper BV Hoofddorp.