Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: de spannende wedstrijd tegen Almonte waar we vooraf op hoopten, kwam er niet. Met een eindstand van 74-42 mag je gerust spreken van een overduidelijke overwinning van Almonte.

Was Almonte de terechte winnaar? Jazeker. Ik denk dat Almonte een prima ploeg heeft dat in vorm is, op het scherpst van de snede tegen ons heeft gespeeld en waar een aantal meiden echt boven zichzelf uitsteeg. Aanvallend lukte heel veel bij Almonte, daar waar dat bij ons niet het geval was. Verdedigend voerden wij onvoldoende (scherp) onze taken en afspraken uit, waarmee we Almonte in de kaart speelden door ze teveel ruimte te geven. Daarentegen vond ik dat Almonte -zoals eerder gezegd- wél op het scherpst van de snede verdedigde. En in veel gevallen ook wel té scherp, wat onvoldoende werd bestraft door de arbiters. Maar hierover later meer. Maar alles bij elkaar opgeteld heeft Almonte de overwinning zeker verdiend.

Is de einduitslag misschien wat geflatteerd? Dat denk ik wel. Voor wat het waard is natuurlijk, want de kille cijfers liegen ook niet. De mensen die wekelijks mijn verslagen lezen zullen beamen dat ik nooit iets schrijf over de arbitrage. Goede en minder goede scheidsrechters zullen er altijd zijn en is part of the game. Maar het arbitraire duo in Eindhoven was écht verre van capabel een wedstrijd als deze te leiden en heeft naar mijn smaak een té grote invloed gehad op het verloop van de wedstrijd. In ons nadeel. Dat was mijn gevoel direct na de wedstrijd en werd na het zien van de wedstrijdbeelden op video helaas nog eens bevestigd. Ik ben ervan overtuigd dat het meer een echte wedstrijd geweest zou zijn indien er enigszins normaal gefloten zou zijn. Zonder -nogmaals- hier overigens af te willen dingen op de overwinning van Almonte.

Dan het verloop van de wedstrijd. Het eerste kwart openden we hoopvol met de eerste score, echter Almonte nam daarna het initiatief geheel over en liep binnen 4 minuten uit naar een verschil van 11 punten. Pas nadat wij onze verdedigende afspraken iets beter gingen uitvoeren en meer druk gingen zetten, begon de machine van Almonte te haperen en konden we het heft weer wat in handen nemen en terugkomen in de wedstrijd. Stand na eerste kwart: 21-18.

De eerste minuten van het tweede kwart ging het nog redelijk gelijk op, maar toen brak er een periode aan van volledige arbitraire chaos. Een belangrijke en evenzo dubieuze fase in de wedstrijd, waarbij wij zo’n 5 minuten niet tot score konden komen en waar achteraf gezien de wedstrijd eigenlijk al beslist werd. Almonte profiteerde gretig en binnen no-time werd een gat geslagen van 17 punten. Dit laatste is absoluut een verdienste van de thuisploeg, want je moet de ballen er natuurlijk ook nog wel ingooien. Pas in de laatste minuten konden we nog iets terug doen, zodat we konden rusten met een stand van 42-28 (21-10).

De tweede helft gaf een niet veel beter beeld. Tot halverwege het derde kwart hielden we elkaar redelijk in evenwicht, maar kon Landslake Lions dus ook niet dichterbij komen. De laatste 5 minuten van het derde kwart wederom nul scores vanuit onze zijde. Stand na het derde kwart 55-34 (13-6).

De wedstrijd was al gespeeld en je zag langzaam maar zeker bij Landslake Lions de moed door het verloop van de wedstrijd bijna letterlijk in de schoenen zakken. Almonte daarentegen dronk nog een slokje Red Bull en kreeg vleugels. Als zelfs de meest exotische schoten goed vallen, dan weet je als ploeg dat je in een momentum zit en alles wat je doet gewoonweg lukt. Een 14-0 run van Almonte als gevolg. Uiteindelijk werd de eindstand bepaald op 74-42.

Wonden likken, ervan leren en het vizier weer volledig op de volgende wedstrijd, thuis tegen Batouwe.