We speelden deze zondag in Zwolle, in het mooie topsportcentrum. Tegelijk met de eredivisiewedstrijd Landstede – Apollo, dus het was druk daar. Jammer dat de 24 seconden apparatuur het niet deed in de ABC hal, maar dat is niet onoverkomelijk. Wel twee keurig officieel aangeklede scheidsrechters en dat is zeker niet altijd zo. Over het nivo daarvan mogen we niet teveel klagen, want we krijgen nu eenmaal datgene dat in ons land voorradig is. Alleen kan ik er niet zo goed tegen dat ik voor het eerst in mijn basketballleven een paraaf op het sheet moet zetten voor de wedstrijd, door een hoofdscheidsrechter die second dribbel, lopen, uitballen, driepunters en fouten vaak niet kon onderscheiden. Aan beide kanten overigens, dus hadden wij afgefloten kunnen worden voor second dribbel en was er minimaal 1 driepunter gescoord met een voet heel dik op de lijn, dus er was zeker geen sprake van partijdigheid. Als trainer probeer ik ook de hoofdzaken te onderscheiden van de randzaken en een paraaf lijkt mij een randzaak en bovengenoemde zaken zijn hoofdzaken. Voor wat betreft de persoonlijke fouten ontstond er wel een voordeel voor de thuisploeg, want daar was in de rust waarschijnlijk verteld dat de noodrem maar eens een paar keer aangetrokken moest worden. Dat betekent regelmatig een flinke duw met de heup, een worstelpartij of gewoon aan de arm trekken. Als dan maar in de helft van de gevallen gefloten wordt, ontstaat er een voordeel. Aangezien we bij ons team wel proberen iets aan opleiden te doen en dus netjes en correct verdedigen kunnen we het verschil in basketball-kunnen niet meer in de score tot uitdrukking laten komen.

Maar laat ik bij het begin beginnen, daar waar de Zwolse dames nog probeerden te basketballen. Tot de derde minuut is het een wedstrijd, omdat we niet alle vijf goed op de voeten stonden: 4 – 5. Toen we dat wel gingen doen was het snel voorbij: 4 – 22.

Periode 1: 8 – 24

De tweede periode gaan we op dezelfde voet door en wordt het 16 – 34 en 16 – 44.

Periode 2: 20 – 44 (12 – 20)

Landstede bleef lang in de kleedkamer en naar de tactiek kan ik raden. We zijn ouder en groter, maar minder goed in basketballen, dus gebruik je gewicht en trek aan alle ledematen die je ziet. Die tactiek houdt in ieder geval de score op gelijke hoogte.

Periode 3: 31 – 58 (11 – 14)

De laatste periode merkten we ook dat onze guards al een training van twee uur in de benen hadden zitten en waren we ook niet bereid om de worstelwedstrijd aan te gaan. Dat geeft een hoop extra mogelijkheden voor de thuisploeg. Het wordt 36 – 58 en 46 – 61. Wij scoren eigenlijk alleen nog een paar driepunters, waarvan minimaal 1 met de voeten op de driepuntslijn. Maar de bucket blijven we maar uit, veel te gevaarlijk. We moeten nog kampioenschappen spelen aan het einde van het seizoen en voor de tegenstander is de competitie het hoogtepunt.

Periode 4: 52 – 72 (21 – 14)

Ik ben heel blij met de eerste helft en hoe we daar verdedigd hebben. Dat deden we een week eerder ook al, alleen vielen de scores toen niet. Nu gelukkig wel.