Nu de kerstvakantie toch echt weer voorbij is, begon voor onze U14-1 meiden vandaag weer de competitie. Een nieuwe competitie met deels nieuwe en deel reeds bekende tegenstanders, allemaal U16 teams. 1 van die bekende tegenstanders, waar we reeds eerder in het seizoen met 7 puntjes verschil van verloren hadden, is het U16-1 team van de Hoppers uit Hoorn. Een team dat zelfs speelt met een enkele U18speelster, dus toch een paar jaar ouder & fysiek sterker.
Eerder in het seizoen wisten de Hoppers dit verschil vooral dan ook op Fysiek gebied uit te buiten en de wedstrijd te winnen.
De opdracht voor onze meiden vandaag was vooral meer snelheid in de aanvallen en de dreigingen te brengen, om zo de verdedigers sneller af te zijn & daarnaast moest de transitie vooral van aanval naar defense (met kijkend naar de bal) sneller en beter.
En dat dit weer de 1e game na de vakantie was, dat was goed zichtbaar. De eerste minuten wilde er geen enkel bal erin, daar waar De Hoppers (die reeds gisteren al speelde) de score openden en een kleine run maakte met 6-0. Uiteindelijk sloten we dit eerste kwart af met een 6-10 achterstand. Maar behalve dat aan onze zijde te veel ballen er net niet ingingen, stonden we toch weer vooral te slapen in de defense, waardoor De Hoppers makkelijke scoringskansen kregen en deze ook verzilverden.
In het 2e kwart stond onze defense er veel beter bij & ondanks een aantal vermoeide speelsters, wisten wij De Hoppers van het scoren af te houden waardoor dit 2e kwart eindigde in 10-6 voor ons. Na 2 kwarten stond er hierdoor een gelijke stand van 16-16 op het bord. Toch was er bij ons vooral een positief gevoel aanwezig, dat er met iets meer scherpte, deze wedstrijd absoluut gewonnen zou kunnen worden.
Het 3e kwart bleef tot aan de laatste secondes aan toe erg spannend. Met scores en fouten aan weerszijde stond het tot de laatste paar seconde 27-27. U14-1 speelster Sabrina wist met een prachtige “Buzzerbeater” de stand op een 29-27 te zetten voor ons, waardoor we met deze minimale voorsprong en vooral veel vertrouwen het laatste kwart in konden gaan.
En daar waar wij vertrouwen kregen in de wedstrijd en vooral in de afloop ervan, leek het team van de Hoppers erg geïrriteerd te raken door deze scores en deze achterstand en meerdere (onsportieve) overtredingen nodig te hebben om onze speelsters uit het spel te halen. O.a. 2 speelsters die in dit kwart hard naar de grond werden gewerkt, waarvan 1 speelster de wedstrijd hierdoor niet uit kon spelen, een fout met een slaande beweging op onze speelsters, na een score. (Die helaas niet door de scheids werd bestraft met onsportief gedrag). Zelfs een enkele elleboog werd er uitgedeeld in de zij tijdens een drive van een van onze speelsters die de verdediger al gepasseerd was… Natuurlijk baal je als speelsters en als coaches van dit gedrag en het feit dat de scheidsrechters hier misschien eerder op hadden moeten ingrijpen, maar nog meer vind ik het de zaak van de coach zelf om een speelster die dit gedrag vertoond, zelf uit het spel te halen en rust te geven. Nadat binnen 2 seconden de 2e speelster van ons op de grond lag, zag ik dan ook geen andere oplossing om puur een time out aan te vragen om de rust in het veld terug te brengen.. Ik verbaasde me dan nog meer, dat de coach van de Hoppers vooral boos op de scheids werd, omdat in zijn ogen niet consequent gefloten werd, omdat toevallig 1 maal de bal tijdens onze dribbel over de baseline kwam.. Maar genoeg hierover.
Landslake Lions wist ondanks al deze overtredingen en het uitval van speelster Jo, deze wedstrijd op een gedreven en volwassen manier uit te spelen. Met een allerlaatste score van speelster Jill, stond er dan ook een prachtige score van 39-35 op het scorebord en was de overwinning verdiend binnen. Als coach van dit team is het goed om te zien dat de meiden meer rust hebben gevonden in het spel, zich niet uit het veld lieten slaan en dat we de laatste weken een aantal belangrijke stappen vooruit hebben gemaakt. Wij kunnen als trainers/coaches van dit team dan ook trots zijn op iedere speelster als individu en dit team als geheel en de getoonde inzet.
Vooral ook het besluit van het gehele team, om na afloop van de wedstrijd als 1 team naar de tribune toe te lopen en daar het “bedank applaus” te geven aan onze geblesseerde speelster Jo, deed mij als coach erg goed, helemaal nadat we als coaches van dit team ook nog verrast werden met een winterse sweater met de teamfoto erop. Speelsters & ouders, bedankt!
Persoonlijke scores:
Indy Le Belle: 12 punten, Jill Faijdherbe: 8 punten, Josefien Cornelissen: 7 punten, Sabrina Oornink & Fleur Bakker: 4 punten, Kirsten Braakman & Joella Galas: 2 punten