Aan het einde van het seizoen probeert de club een inschatting te maken van de nieuwe teams voor het volgende seizoen en zet dan speelsters van gelijk nivo bij elkaar in het team. Dat resulteert, bij genoeg speelsters, in een eerste en een tweede team. Zo ook bij de Mu14, waarbij alleen met grote inspanning van rookie Ronald een team met eerstejaars U14 en tweedejaars U12 bij elkaar geveegd kon worden. Het eerste U14 team is daarentegen samengesteld uit speelsters die al een tijdje bij elkaar spelen, waarvan enkele ook goed genoeg zijn om in het NoordHollandse team te spelen. Dan zijn er nog twee speelsters bij die ook belangrijk zijn in de U16, dat in de hoogste klasse speelt. Je kunt je dan voorstellen dat het nivoverschil groot is. Uit ervaring weet je ook dat het mindere team een extra tandje bijschakelt en dat het eerste team wat slechter gaat spelen. Dat kwam gedeeltelijk ook wel uit. Het belangrijkste was om er een leerzame wedstrijd van te maken, terwijl de tegenstander ook een kans op spelen had. De meest foute gedachtenkronkel die je kan maken is dat je de hele wedstrijd moet pressen, omdat je ‘de punten nodig hebt’.
Ik denk achteraf dat er best een aardige wedstrijd ontstaan is, die voor beide partijen leerzaam was. Het begin was leuk en ging redelijk gelijk op. Via 4 – 2 werd het 8 – 6. Maar daarna liep het eerste team uit naar 20 – 8. De Rayonspeelsters waren uit Castricum terug gekomen en werden 1 voor 1 ingebracht.
De tweede periode was wat eenzijdiger. Het tweede team scoorde niet en het eerste scoorde 25 punten. Dat is precies het gemiddelde dat je nodig hebt om 100 punten te halen en weer te moeten trakteren. De vorige keer viel die eer te beurt aan Anne. Met rust staat het dus 45 – 8 en lopen we 5 punten achter op een schema van 100 (om met schaatstermen te spreken).
Opdracht was vandaag ook om foutloos te verdedigen, omdat nog wel eens de handen de taak van de voeten overnemen, waardoor niet iedereen 100% inzetbaar is ivm foutenlast. Die opdracht is goed ingevuld, want er werden maar 3 fouten genoteerd deze wedstrijd.
De derde periode lopen we wat in op het schema en maken we 27 punten. De stand is dan 72 – 12. Wat opvalt in de hele wedstrijd is dat we teveel makkelijke ballen missen. Dat gaat ons opbreken tegen sterkere tegenstanders.
Al met al komen we met nog anderhalve minuut te spelen op 95 – 20. Dat is het moment om een score te laten volgen door een press, om nog even door te drukken. De laatste minuut gaat in en de stand is 97 – 20. Het lijkt er op dat alle ouders de kinderen de opdracht gegeven te hebben om dan vooral niet meer te scoren, omdat er dan geruime tijd in de keuken doorgebracht moet worden om een traktatie te bakken door degene die het 100ste punt maakt. Anne heeft die opdracht niet en maakt 99 – 20. Daarna worden zelfs de makkelijkste ballen ver over geschoten of tegen de ring aan. Anne maakt 101 – 20 en mag weer deeg gaan rollen donderdag.
Dit is ook de eindstand.