Van Hoofddorp hadden we thuis al met meer dan 50 punten verloren, maar we zijn de laatste weken behoorlijk beter geworden, dus maar eens zien of we dichterbij kunnen komen. Met die instelling ga ik naar de wedstrijd tegen Hoofddorp. Maar daar blijkt dat het team van Hoofddorp erg goed getrained en gecoached wordt. Er worden meerdere aanvallen gespeeld en 1 daarvan is een ‘split the post’, waar we in eerste instantie geen antwoord op hebben. Is dus een groot pluspunt, want welke speler bij Probuild weet wat ‘split the post’ is en wat je ertegen moet doen? De Mu12-1 na vandaag wel. Dat is de winst.
Ik bewonder Hoofddorp om een hoop dingen. Ze hebben een goede jeugdopleiding met een sterke lijn naar de senioren toe. Een mooie website met van ieder team verslagen erop, elke week weer. Er lopen diverse fotografen rond om eea vast te leggen. Er zijn meerdere zaaldiensten die ook als zodanig herkenbaar zijn en er voor zorgen dat het goed toeven is in de zaal. Ik zag voor onze wedstrijd een scheidsrechter fluiten bij onze ju12-2 die erg goed bezig is. Daarna floot ie weer en speelde een wedstrijd en ’s avonds was ie weer terug voor nog een wedstrijd (te fluiten). Hulde! en jaloers op zo’n mooie opzet. Maar het sociale project dat onze wedstrijd floot hoeft van mij echt niet. Iedereen die wel eens bij Hoofddorp geweest is weet wel waar ik het over heb. Aangezien de jongens van Hoofddorp erg aan het rammen waren op de armen van mijn speelsters, vond ik dat ik ze in bescherming moest nemen en daar wat van zeggen. Zeuren vind ik een slecht voorbeeld voor de jeugd, dus ik blijf dan altijd correct. Maar deze scheidsrechter reageert daar behoorlijk autistisch op en er is geen verbetering merkbaar. Ik heb aangegeven dat ik daarover opmerkingen blijf maken zolang het geros door gaat. De scheidsrechter merkt op dat ik niet in mij coachbox sta. Aangezien het hier om een U12 wedstrijd gaat ben ik niet van plan in welke coachbox dan ook te gaan staan. Ondanks de laatste en de allerlaatste waarschuwing komt er geen technische fout. De scheidsrechter durft het niet aan. Ergens in de eerste helft komt een tweede scheidsrechter opdagen. Van de eerste krijgt hij de opdracht om mij een technische fout te geven als ik niet achter het rode streepje ga staan. Ik krijg een laatste waarschuwing en een allerlaatste en ik blijf staan buiten de box, maar het spel gaat verder. Na weer wat geduw en lichamelijk geweld op de speelsters die bij mij de bal opbrengen geef ik daar weer, correct, commentaar op. De scheidsrechter geef nu weer een allerlaatste waarschuwing en aangezien ik blijf waar ik ben, ook een technische fout. Dat is mooi, want dan weten mijn speelsters meteen hoe dat werkt. Twee vrije worpen en zijkant voor de tegenstander. Even later staat de tweede scheidsrechter weer voor me, nu met trillende vinger, en geeft mij een laatste waarschuwing. “En dan?’ vraag ik, ‘nog een waarschuwing?’ Hij druipt weer af en we gaan door. Ik vind dus dat aanvallend het team van Hoofddorp erg goed is en in deze klasse onder zijn nivo speelt. Maar verdedigend staan ze niet goed op de voeten en is het veel hangen en rammen. En ik zal altijd en overal daartegen ageren, ongeacht de sociale vaardigheden van de scheidsrechter. En als ze in Hoofddorp een sociaal project willen doen, prima, maar val mij daar alsjeblieft niet mee lastig. En benadeel zeker niet mijn speelsters. Kortom, ik heb gewoon gestaan waar ik wil (en wat nodig is om goed te kunnen coachen) en er had niemand de lef om te doen wat belooft was…..
Dan de wedstrijd:
Periode 1: Sanne, Quinty K, Quinty B., Tatum en Denise: Via 25 -1 naar 31 – 4
Periode 2: Lois, Anne, Sanne, Lauren en Tatum: 43 – 17 en dus 12 – 13 de periode gewonnen. Hoofddorp heeft dus een sterke eerste vijf, maar het tweede garnituur kunnen wij met een gemiddelde opstelling hebben!
Periode 3: Lois, Anne, Quinty K, Quinty B en Denise: 75 – 26 (32 – 9)
Periode 4: Sanne, Quinty K, Lauren, Tatum en Denise: 99 – 31 (24 – 5)
We hebben gewoon doorgespeeld. Aan het einde van de wedstrijd heb ik de tweede scheidsrechter nog de rood geroste armen van Sanne laten zien, maar daar was men niet onder de indruk. Maar goed, als je je door de eerste scheidsrechter al met zo’n opdracht naar de coach laat sturen, was daar ook niet veel meer van te verwachten. Maar hoe moet dat nu de volgende keer dat je daar de zaal in loopt en je wordt hetzelfde sociale project ingetrokken zonder dat je er om gevraagd hebt?