Als je dan de laatste wedstrijd moet spelen tegen de nummer 2 en je ziet ze binnenkomen, 2 man van 1 meter 90 en nog een paar iets kleiner, denk je toch: ‘ Als dat maar goed gaat’. Nu is het grootste probleem bij deze tegenstander de weerzin die de nummer 8 opwekt. In hun wedstrijd tegen Windmills had ie al tegen het publiek gezegd: ‘ Nu zijn jullie stil he, als ik er in sta…’. Tijdens deze wedstrijd gaf ie Naomi een elleboog, vond het helemaal niet goed gaan als hij er niet in stond en had van alles aan te merken op de coach, zijn medespelers en de scheidsrechters. Zijn vader, die ook de coach is, schijnt het allemaal heel normaal te vinden. Toppunt vandaag was dat ie een blessure fakete en zo een break van ons tegenhield. Zijn truukje bij de vrije worpen, het via het bord spelen naar zichzelf en zo 2 punten scoren, ging niet op, omdat er bij ons scheidsrechters waren die wel weten dat dat niet mag.
Enfin, genoeg over dit vervelende persoontje.
Periode 1: Quinty, Amber, Naomi, Tatum, Agnieszka: 8 – 8
Periode 2: Fleur, Sanne, Quinty, Anne en Loïs: 34 – 12 (periode: 26 – 4)
Jammer dat Loïs vervelend viel en naar het ziekenhuis moest. Het valt gelukkig mee, maar ze heeft maar 3 minuten kunnen spelen.
Periode 3: Sanne, Amber, Naomi, Tatum, Agnieszka: 38 – 22
Onze slechtste periode. Veel, heel veel balverlies, door de bal gewoon naar de tegenstander te passen ipv naar de medespeelsters.
Periode 4: Fleur, Quinty, Anne, Naomi en Agnieszka: 48 – 28
Wil ik vooral de 6 punten van Fleur en de 10 punten van Quinty speciaal noemen.
Na de wedstrijd een ererondje met de beker, bloemen en een douchefeestje van een uur. In de kantine was het heel gezellig en kreeg de coach een mooie nieuwe basketball met alle handtekeningen.
Al met al een topjaar en iedereen heeft veel geleerd, inclusief de coach en de ouders.